Bestekens,
het is schandalig lang geleden dat ik nog eens iets geschreven heb op deze blog, zo lang dat ik het mezelf moeilijk heb gemaakt en nu serieus in mijn geheugen – en in mijn agenda – moet graven om me te herinneren wat er sindsdien zoal van noemenswaardigs is gebeurd. Antwoord: veel. Vandaar ook het gebrek aan tijd om te schrijven. Ik ben het tweede semester namelijk begonnen zoals het een echte erasmusser betaamt: met veel reisjes en veel bezoek.
Het weekend nadat Leen, Puk en Steffie hier waren, ben ik met een groep van zeven amerikanen (waarvan één kotgenoot) naar Sevilla getrokken. Conclusie: Sevilla is prachtig en jongeren van over de plas zijn zot. Het werd een weekend van veel zon – voor het eerst sinds lang weer in rokje en topje :) – van een bezoek aan de indrukwekkende kathedraal van de stad en aan het hemels mooie Alcázar, van een toffe rondleiding doorheen de rest van de stad door een Oostenrijkse en Engels sprekende jonge gids, maar evenzeer van hevig feesten en van lichtelijke verdwazing de volgende dag.
Zalig, zonnig Sevilla
Negen dagen later was het dan weer tijd om bezoek te ontvangen, ditmaal van mijn mamie en opa. Het weer was spijtig genoeg wat minder, maar ze hebben toch kunnen genieten van alles wat de stad te bieden heeft en ik tezamen met hen van het culinaire aanbod (want overdag moest ik natuurlijk gewoon naar de les). Bovendien infiltreerden we in de madrileense culturele scène: dankzij een gast van het hotel waar ook mijn grootouders verbleven, konden we naar de openingsavond van een tentoonstelling in het Caixa Forum hier vlakbij. Al bij al iets rustigere, maar zeker niet minder waardevolle dagen.
Enkele uren voor mamie en opa terugvlogen naar België was ikzelf al naar Lyon vertrokken om daar anderhalf uur later opgehaald te worden door mijn ouders en broer en door te rijden naar Les Menuires voor een weekje skivakantie met familie en vrienden. Een jaar zonder snowboarden zag ik natuurlijk niet zitten en vermits hier geen lesvrije week bestaat, besloot ik die maar zelf te nemen. Het was de moeite waard: niet de beste sneeuw, maar wel genoeg; buitengewoon mooi weer; en zeker tof om nog eens wat tijd door te brengen met het gezin. Toen ik na precies een week weer thuiskwam, was er meteen een feestje bij Carole op kot, een Nederlandse vriendin en intussen reeds een vaste waarde. Het werd een erg goede mix van Spanjaarden en erasmusstudenten overgoten met lekkere huisgemaakte sangria en dus een erg leuke avond.
Een luttele zes dagen later zat ik op de bus naar Valencia. Dankzij Jolien en de vrienden die zij daar tijdens haar erasmuservaring het eerste semester heeft gemaakt, en waar we mochten logeren, werd het alweer een prachtig weekend. Reden van het reisje waren Las Fallas: een zeer populair feest (vooral in Valencia) van veel vuurwerk, lawaai van bommetjes en mascletà en mooie, reuzegrote poppen die op de laatste avond in brand werden gestoken. De kers op de taart was – alweer – het zonnetje, waardoor we zondag zelfs zalig konden uitrusten op het strand!
Het laatste weekend van maart was meteen ook het eerste 'normale' sinds lange tijd. Het speelde zich voor mij af hier in Madrid tussen bars en boeken, maar was daarom niet minder fijn. Bovendien bracht 1 april mij alweer bezoek uit België. Nu kreeg ik de kans om Anne en Sarah (twee vriendinnen uit het middelbaar) het beste van de stad te laten zien. Resultaat: opnieuw een tof weekend van sightseeing, zon, lekker eten, uitgaan – slapen ;) – lachen en zondag regen als rouw voor het vertrek...
Behalve al die schitterende reisjes en bezoekjes zijn er nog twee dingen die ervoor zorgen dat ik het de laatste tijd zo druk heb: vrijwilligerswerk en studies. Met dat eerste ben ik nog maar twee weken geleden begonnen en het houdt in – heel toffe – jongeren uit een arbeiderswijk te helpen met hun huiswerk. Ten tweede is er natuurlijk het studeren, want al dat leuks tijdens het weekend vraagt natuurlijk wat discipline voor school – en sport – tijdens de week. Positief is dat ik mijn vakken dit semester echt interessant vind, wat het een pak minder lastig maakt om ervoor de lezen of taakjes te maken. Moeilijker blijft de grote hoeveelheid werk, hoewel dat – zoals jullie hebben kunnen lezen – natuurlijk moet gerelativeerd worden door de concentratie in tijd.
Zo, jullie zijn weer geüpdated. Dank u trouwens aan zij die hetzelfde voor mij doen, het doet steeds plezier te horen hoe het met het thuisfront is gesteld. Wie Madrid en/of mij graag nog wil bezoeken is ook absoluut welkom, maar zal wel snel moeten zijn. Op 2 juni beginnen mijn examens en dat houdt bovendien zo'n drie weken opsluiting met de boeken tot voorbereiding in...
Tot binnenkort! (ik zal mijn best doen om wat sneller opnieuw iets te schrijven)
