zondag 19 december 2010

De tiende blogdag

Ik heb net een fantastisch boek uitgelezen: Mala gente que camina van Benjamín Prado. Een echte aanrader, maar enkel voor wie van jullie Spaans kan lezen want heb net even gezocht en denk niet dat het vertaald is. Het boek was verplichte lectuur voor 'Historia de España desde 1939' en dat duidt meteen op mijn belangrijkste bezigheid op dit moment: lezen voor school. Ik zeg wel belangrijkste, maar natuurlijk wordt ze afgewisseld met andere activiteiten zoals kerstshopping gisteren en een tof feestje 's avonds. Het is tenslotte nog geen blok. Die bestaat hier trouwens überhaupt niet: vanaf woensdag heb ik kerstvakantie – dan vertrek ik ook naar huis – maar van 10 tot en met 21 januari is er weer les en mijn eerste examen volgt dan op 26 januari. Examens lijken mij hier voor sommige vakken ook wat 'relatiever', waarmee ik bedoel veel lezen, maar minder echt blokken. Voor Cultura Maya en Cultura Inca zal dat echter niet het geval zijn. Slecht gekozen vakken, maar ja dat wist ik eind september nog niet...

Ondertussen hoor en zie ik op het internet heel wat over overvloedige sneeuwval in België. Een heel contrast met hier: vorig weekend in Valencia picknick in t-shirt. Temperaturen veranderen hier trouwens veel sneller, want door de week was dan weer blauwe hemel maar zeer koud en nu is het grijs, maar niet koud. Nu terug naar Valencia, want ook de rest van mijn bezoek daaraan was positief. Met Jolien heel haar stad afgewandeld en gefietst – wat een zalig verschil met het totaal 'ondoorfietsbare' Madrid – de zee gezien, een toren beklommen en (overwegend Vlaamse) feestjes gevierd. Valencia is echt een zeer aangename en mooie stad, weer een aanrader voor wie zich de Spaanse cultuur wat eigen wil maken. En dat ga ik nu ook doen met de Madrileense geschiedenis: terug naar de boeken. Tot zeer binnenkort en in levende lijve!

zaterdag 4 december 2010

Ziek

Bestekes,

ik heb vandaag zeer veel tijd om jullie te schrijven, want ga waarschijnlijk de zetel en mijn bed niet veel uitkomen. Ik ben namelijk voor de eerste keer in zo'n zes jaar tijd ziek. En dat net tijdens een lang weekend met bezoek. Eergisteren voelde ik mij al een beetje slecht en sinds gisteren liggen mijn maag en darmen volledig overhoop. Op dit moment gaat het wanneer ik stilzit of -lig, maar bij de minste beweging wordt ik misselijk. Jolien en Fanny – mijn bezoek uit Valencia – zijn dus gisteren alleen uitgeweest en gaan vandaag hoogstwaarschijnlijk alleen shoppen. Fantastische stadsgids ben ik. Heb wel nog goede hoop, want Guia van hier op kot heeft het virus ook gehad en bij haar was het snel over.

Natuurlijk is er ook leuker nieuws dan mijn ziekte. Vorig weekend is Dries Nina en mij komen bezoeken vanuit Zaragoza. Weer een tof weekend met een bezoek aan alle tofste plekjes van de stad dus. Volgend weekend dan weer ga ik zeer waarschijnlijk naar Valencia om die uitwisseling te vervolledigen. Verder kijk ik er echt al naar uit even terug in België te zijn en de familie en de vrienden van altijd te zien. Ondertussen houdt het schoolwerk mij hier nog steeds goed bezig: begonnen aan de twee taken die ik dit semester moet maken – waarvan één een groepswerk en belachelijk weinig is – en nog steeds veel aan het lezen.

Zo, dat was het weer voor vandaag, maar hieronder vinden jullie wel nog een overzicht van mijn 'erasmuservaring' tot nu toe onder de vorm van een artikel voor Hermes, het kringblad van Historia (de kring van geschiedenisstudenten van Leuven). Tot binnenkort!

Hermes

Gewaarde Historianen,

terwijl ik jullie op geheel 'hermesiaanse' wijze aanspreek moet ik al even in m'n geheugen graven om te belanden op 8 september 2010, de dag dat ik hier in Madrid aankwam. Ik zeg nu 'ik', maar – gelukkig – was het 'wij'. Evi (eveneens studente geschiedenis), Judith (kunstgeschiedenis) en ik zijn namelijk tezamen vertrokken. De eerste week was ontzettend vermoeiend: we sliepen in een jeugdherberg en liepen de hele dag van de ene naar de andere kant van de stad op zoek naar kamers. Uiteindelijk zijn we er alle drie in geslaagd een kot te vinden dat voldeed aan onze eisen binnen de vijf dagen die we in de jeugdherberg geboekt hadden (al hebben Evi en Judith, die tezamen zaten en zitten, daarna wel nog problemen gekregen met hun huisbaas waarop zij en hun kotgenoten gezamenlijk zijn verhuisd!). Ik spreek nu in Belgische termen van een 'kot', maar eigenlijk leef ik hier in een vrij groot gebouw waarin we met vijf – de facto zes – een appartement delen: twee Amerikaanse 'uitwisselingsleraars' Engels (22 en 24 jaar); een Italiaanse (28) die reeds zo'n zes jaar in Spanje woont en haar Spaanse vriend (38) die hier officieus ook woont; een Spaanse doctoraatsstudente (25); en ik. Mijn kot is centraal gelegen op 10 à 15 minuten van de Puerta del Sol, het middelpunt van de stad, waardoor ik er wel een dik half uur over doe om naar mijn faculteit te gaan, maar dat is hier in Madrid echt niet veel en stoort me ook niet. Liever in het centrum en overal dichtbij dan 's nachts nog een lange weg naar huis te moeten afleggen.

Daarmee zet ik meteen een nieuw thema in: uitgaan en andere animatie. Madrid is een enorm levendige stad, ook – of zelfs vooral – 's nachts. Ten eerste zijn er duizenden restaurants en bars en ook aan discoteken is er absoluut geen gebrek. Bovendien zijn hier vele grote evenementen: ik was sinds september reeds aanwezig bij de 'Noche en Blanco', aankomst van de Vuelta, Latijns-Amerikaanse stoet in het kader van 'Viva America' en gratis optredens van de MTV European Music Awards. En natuurlijk heb ik nog evenementen gemist. Ten derde gebeurt hier – zeker toen het nog warm was – veel meer buiten en op straat. Zo ben in na de eerste lesweek naar een 'botellon' geweest op de universiteitscampus: naar mijn schatting zo'n 1500 mensen die samenkomen, drank meenemen en er een feest van maken, zonder enige organisatie noch klachten. Kan je het je bij ons voorstellen? Een vierde voordeel van het Madrileense avond- en nachtleven is de lage kostprijs, want die bestaat, zeker als je een meisje en erasmusstudent bent en er soms een beetje naar weet te zoeken. Voorbeelden zijn tapasbars waar je het eten gratis bij een pintje van twee euro krijgt, gratis drankjes die je worden aangeboden om je in bars of discoteken te lokken en gratis concerten in het fantastisch sociaal- en cultureel centrum 'La Tabacalera'. Ook op cultureel gebied laat Madrid je niet in de steek, denk maar aan de musea van wereldniveau zoals het Prado – dat ik persoonlijk weliswaar een beetje zwaar en eentonig vind – het Reina Sofia en het Thyssen-Bornemisza, al moet ik dat laatste absoluut nog gaan bezoeken. Het schitterende aan Erasmus is ook dat je toch altijd een beetje toerist blijft en die zaken dus effectief gaat bezoeken, wat ik thuis niet vaak doe.

Genoeg ontspanning, er moet natuurlijk ook gestudeerd worden, zelfs veel meer dan thuis. Ik heb hier 22 uur les per week en bovendien moeten we ontzettend veel lezen en dat vaak op vast bepaalde en korte termijn. In het begin werd dat idee natuurlijk versterkt door het trage tempo waarin het Spaans lezen verliep, maar ook nu dat al véél beter gaat, moet ik me nog bijna elke avond na de les achter mijn boeken zetten om niet hopeloos achterop te geraken. Een heel verschil met Leuven waar ik zonder problemen aan de examens kon beginnen met slechts één half aangeduide cursus. De taken zijn hier daarentegen wel iets gemakkelijker: geen eigen zoekwerk, maar wel – opnieuw – veel lezen. Wat dat alles relativeert, is dat de meeste vakken interessant zijn. Als erasmusser mag je hier dan ook je eigen programma samenstellen uit alle vakken van de 'licenciatura' (het derde, vierde en vijfde jaar). Ik zeg ook 'de meeste', want van twee van mijn zes vakken dit semester ben ik niet zo tevreden. Had misschien beter iets meer tijd genomen voor die keuzes, maar ik wilde de administratie zo snel mogelijk achter de rug hebben. Dat is trouwens gelukt: alles verliep hier vlotter dan verwacht – en dan in Leuven – al zijn sommige andere uitwisselingsstudenten heel wat meer problemen van administratieve aard tegengekomen.

Laat ik het nog even hebben over de verschillen tussen mijn leven thuis en hier. Voor mij is het grootste verschil mijn vrienden van altijd niet in de buurt te hebben, want al kom je hier zeer veel en ook vaak leuke mensen tegen, dat is toch niet hetzelfde dan degene die je al jaren kent. Ik keek enkele weken geleden bijvoorbeeld veel meer uit naar het bezoek van mijn gezin dan verwacht en wanneer ik de verhalen lees en de foto's zie van chiro-activiteiten wou ik steeds dat ik erbij was. Verder zijn er kleinere verschillen zoals het levensritme: in het begin had ik hier constant honger – door de langere tijd tussen twee maaltijden – en was ik altijd moe – door de late avonden, het vele stappen en alle nieuwigheden. Ook is het uitgaansleven hier veel meer in het weekend geconcentreerd dan in Leuven, doordat men hier natuurlijk niet volgens het Belgische kot-systeem leeft en daar komt voor mij nog het reeds genoemde vele schoolwerk bij. Uiteindelijk is de plaats waar je woont en alles wat daarbij hoort zoals taal, mensen en bezigheden zeer bepalend voor je leven op dat moment en natuurlijk vraagt dat een aanpassing. Soms is dat vermoeiend, maar meestal heel erg leuk en het brengt je zeker veel bij. Ik vind mijn 'Erasmus-ervaring' nu al de moeite waard en mag nog een half jaar blijven!

P.S.: Voor allen die het overwegen te gaan studeren of stage te gaan lopen in het buitenland heeft de Vlaamse Vereniging van Studenten (VVS) net een nieuwe website gecreëerd: www.studentineuropa.eu. Die geeft verhalen van studenten op Erasmus, een realistisch kostenplaatje en nog meer interessante informatie. Veel succes en plezier ermee!