Lex is niet meer in Madrid

Spaanse gastvrijheid en 'fin de siècle'

De absolute afwezigheid van motivatie om aan mijn taak over de Spaanse Burgeroorlog te beginnen zet mij er even toe aan een andere verplichting aan mezelf te vervullen: een blogberichtje schrijven. Het is vrijdagnamiddag, ik ben moe en toch is het tijd voor reflectie. Het is namelijk ook 6 mei 2011 en dat betekent dat binnen minder dan één maand mijn eindexamens hier in Madrid beginnen en dat mijn tijd hier er dus bijna opzit. Laten we echter beginnen met leukere zaken.

Tijdens de paasvakantie kwamen eerst mijn broer en zijn vriendin hier op bezoek. Voor mij dagen van studie, maar met avonden van ontspanning; voor hen – denk en hoop ik – een leuke citytrip. In de tweede helft van Semana Santa werden Carole en ik getrakteerd op een portie Spaanse gastvrijheid: José, een Spanjaard die we twee weken eerder hadden leren kennen tijdens het uitgaan, nodigde ons en zijn vriend Carlos (Nicaraguaan die al zes jaar in Madrid woont) uit in zijn 'pueblo' (Spaans voor dorp en de bestemming van zowat iedere madrileen tijdens Semana Santa). Op naar Matalascañas! Na een lange reis kwamen we zaterdagavond aan in wat een beetje op een spookstad leek: heel veel leegstaande witte huisjes. In de zomer is het er blijkbaar een drukte van jewelste, maar wij konden genieten van de rust van de Zuidspaanse kust in april. Na een paar uurtjes alweer de bus genomen naar Almonte, het dorp waar José is opgegroeid en waar zijn ouders nog steeds wonen. Die ouders ontmoet en bedankt voor hun gastvrijheid, superlekker gaan eten en dan naar de plaatselijke discotheek getrokken: zeer moderne zaal in een industrieterrein waar de feestgangers zowaar meer opgekleed waren dan in Madrid (of toch dan waar ik me begeef in Madrid☺). De volgende dagen werden zalig doorgebracht met op het strand liggen, UNO en Risk spelen en eten volgens het dieet van Spaanse mannen (lees: veel te veel vlees).

Van links naar rechts: José, Carole, Carlos, ik

Sinds dat uitstapje zijn intussen reeds twee weken verlopen, waarin overigens niet veel speciaals is gebeurd. Zoals steeds veel gelezen en in het weekend uitgegaan. Eergisteren was het dan de verjaardag van Morgane, mijn nieuwe Belgische kotgenote. Ter ere daarvan zijn we echte Belgische frietjes gaan eten in een echt Belgisch frietkot uitgebaat door echte Vlamingen hier in Madrid en dat heeft echt gesmaakt! Verder spookt het vertrek uit deze fantastische stad voortdurend door mijn hoofd: een deel van mij wil dat het zo snel mogelijk midden juni is, dat ik gedaan heb met de examens en dat ik iedereen van het thuisfront kan terugzien, maar een ander deel wil nog jaren hier blijven en dit deel van mijn leven nog lang niet afsluiten. Ik klink misschien wat fatalistisch, maar deze Erasmus-ervaring was en is zonder meer uitzonderlijk, of zoals Carole zei: “we hebben hier echt gewoond”.

La vida Erasmus: visitas y viajes

Bestekens,

het is schandalig lang geleden dat ik nog eens iets geschreven heb op deze blog, zo lang dat ik het mezelf moeilijk heb gemaakt en nu serieus in mijn geheugen – en in mijn agenda – moet graven om me te herinneren wat er sindsdien zoal van noemenswaardigs is gebeurd. Antwoord: veel. Vandaar ook het gebrek aan tijd om te schrijven. Ik ben het tweede semester namelijk begonnen zoals het een echte erasmusser betaamt: met veel reisjes en veel bezoek.

Het weekend nadat Leen, Puk en Steffie hier waren, ben ik met een groep van zeven amerikanen (waarvan één kotgenoot) naar Sevilla getrokken. Conclusie: Sevilla is prachtig en jongeren van over de plas zijn zot. Het werd een weekend van veel zon – voor het eerst sinds lang weer in rokje en topje :) – van een bezoek aan de indrukwekkende kathedraal van de stad en aan het hemels mooie Alcázar, van een toffe rondleiding doorheen de rest van de stad door een Oostenrijkse en Engels sprekende jonge gids, maar evenzeer van hevig feesten en van lichtelijke verdwazing de volgende dag.

Zalig, zonnig Sevilla

Negen dagen later was het dan weer tijd om bezoek te ontvangen, ditmaal van mijn mamie en opa. Het weer was spijtig genoeg wat minder, maar ze hebben toch kunnen genieten van alles wat de stad te bieden heeft en ik tezamen met hen van het culinaire aanbod (want overdag moest ik natuurlijk gewoon naar de les). Bovendien infiltreerden we in de madrileense culturele scène: dankzij een gast van het hotel waar ook mijn grootouders verbleven, konden we naar de openingsavond van een tentoonstelling in het Caixa Forum hier vlakbij. Al bij al iets rustigere, maar zeker niet minder waardevolle dagen.

Enkele uren voor mamie en opa terugvlogen naar België was ikzelf al naar Lyon vertrokken om daar anderhalf uur later opgehaald te worden door mijn ouders en broer en door te rijden naar Les Menuires voor een weekje skivakantie met familie en vrienden. Een jaar zonder snowboarden zag ik natuurlijk niet zitten en vermits hier geen lesvrije week bestaat, besloot ik die maar zelf te nemen. Het was de moeite waard: niet de beste sneeuw, maar wel genoeg; buitengewoon mooi weer; en zeker tof om nog eens wat tijd door te brengen met het gezin. Toen ik na precies een week weer thuiskwam, was er meteen een feestje bij Carole op kot, een Nederlandse vriendin en intussen reeds een vaste waarde. Het werd een erg goede mix van Spanjaarden en erasmusstudenten overgoten met lekkere huisgemaakte sangria en dus een erg leuke avond.

Een luttele zes dagen later zat ik op de bus naar Valencia. Dankzij Jolien en de vrienden die zij daar tijdens haar erasmuservaring het eerste semester heeft gemaakt, en waar we mochten logeren, werd het alweer een prachtig weekend. Reden van het reisje waren Las Fallas: een zeer populair feest (vooral in Valencia) van veel vuurwerk, lawaai van bommetjes en mascletà en mooie, reuzegrote poppen die op de laatste avond in brand werden gestoken. De kers op de taart was – alweer – het zonnetje, waardoor we zondag zelfs zalig konden uitrusten op het strand!

Het laatste weekend van maart was meteen ook het eerste 'normale' sinds lange tijd. Het speelde zich voor mij af hier in Madrid tussen bars en boeken, maar was daarom niet minder fijn. Bovendien bracht 1 april mij alweer bezoek uit België. Nu kreeg ik de kans om Anne en Sarah (twee vriendinnen uit het middelbaar) het beste van de stad te laten zien. Resultaat: opnieuw een tof weekend van sightseeing, zon, lekker eten, uitgaan – slapen ;) – lachen en zondag regen als rouw voor het vertrek...

In het Retiro met Sarah (en met dank aan fotograaf Anne)

Behalve al die schitterende reisjes en bezoekjes zijn er nog twee dingen die ervoor zorgen dat ik het de laatste tijd zo druk heb: vrijwilligerswerk en studies. Met dat eerste ben ik nog maar twee weken geleden begonnen en het houdt in – heel toffe – jongeren uit een arbeiderswijk te helpen met hun huiswerk. Ten tweede is er natuurlijk het studeren, want al dat leuks tijdens het weekend vraagt natuurlijk wat discipline voor school – en sport – tijdens de week. Positief is dat ik mijn vakken dit semester echt interessant vind, wat het een pak minder lastig maakt om ervoor de lezen of taakjes te maken. Moeilijker blijft de grote hoeveelheid werk, hoewel dat – zoals jullie hebben kunnen lezen – natuurlijk moet gerelativeerd worden door de concentratie in tijd.

Zo, jullie zijn weer geüpdated. Dank u trouwens aan zij die hetzelfde voor mij doen, het doet steeds plezier te horen hoe het met het thuisfront is gesteld. Wie Madrid en/of mij graag nog wil bezoeken is ook absoluut welkom, maar zal wel snel moeten zijn. Op 2 juni beginnen mijn examens en dat houdt bovendien zo'n drie weken opsluiting met de boeken tot voorbereiding in...

Tot binnenkort! (ik zal mijn best doen om wat sneller opnieuw iets te schrijven)

Terug van boekenland

Het is alweer even geleden dat ik nog een berichtje de wereld heb ingestuurd. Dat komt natuurlijk doordat ook hier in Madrid de examentijd was aangebroken. Ondertussen ben ik daar sinds donderdag vanaf en weet reeds dat ik voor vier van de zes vakken geslaagd ben. “Oei, voor twee gebuisd” denken nu sommigen onder jullie, maar geen nood ik heb gewoon voor twee vakken nog geen cijfer gekregen. Dat gaat hier namelijk wat anders dan in Leuven: de punten worden uitgehangen buiten het leslokaal of op internet gezet van zodra de prof klaar is met verbeteren, waardoor ze dus druppelsgewijs toestromen en niet allen op één dag worden onthuld.

Zo'n vier en een half uur na mijn laatste examen stond ik – na het hoognodige kuisen van mijn kot en knippen van het haar van een kotgenoot (jaja u leest het goed: zeer handige Lex heeft iemands haar geknipt :p) – al op de luchthaven om Leen, Puk en Steffie te ontvangen. Zo kon ik meteen van de concentratie een schitterende minivakantie in stappen. Ik was ontzettend blij dat ze hier waren en zij ook, denk ik. We hebben veel van Madrid gezien – met grote vermoeidheid tot gevolg – en het was prachtig weer (behalve zondag toen de stad en ik treurden over hun vertrek).

Sinds maandag roept de plicht alweer, want een lesvrije week na de examens kennen ze hier niet. Ben dus nu volop bezig vakken te kiezen, met een vol lessenrooster en aanhoudende vermoeidheid tot gevolg. Het is echter de moeite waard, want wil me geen twee maal aan dezelfde steen stoten en na een maand merken dat bepaalde vakken echt moeilijk en niet zo interessant zijn. Ik ga dus nu voluit voor mijn stokpaardje, de hedendaagse geschiedenis, en vraag meteen aan de Spanjaarden wat zoal de ronde doet over het vak en de prof. Met de contacten met Spanjaarden lijkt het trouwens beter te gaan dan vorig semester, zeker met diegenen waarmee ik toen ook les had. Hopelijk slaag ik er in de komende vier maanden toch nog in wat te infiltreren :).

De hamerende bovenbuur klopt ondertussen mijn schrijfinspiratie eruit, dus ga ik het hierbij laten. Nog twee en een half uur en dan 100 Montaditos, moet er nog even opnieuw aan wennen geen boeken te hebben die erom schreeuwen gelezen te worden. Al zal tegen dat dat zo ver is, waarschijnlijk ook het geschreeuw al opnieuw klinken...

Tot binnenkort!

Vuelto a Madrid

Deze ochtend vroeg opgestaan om het vliegtuig te nemen. Met veel dank aan mijn papa om mij af te zetten. Rond 11u30 aangekomen hier in Madrid. De bus van de luchthaven naar huis genomen waar mij in mijn kamer die zalige vochtlucht tegemoetkwam. De ramen dus snel wagenwijd opengezet. Onmiddellijk een wasmachine ingezet met mijn lakens, naar de supermarkt geweest en de koelkast weer gevuld. Daarna mijn kleerkast gevuld met de inhoud van mijn valies. Zo voltrekt zich weer de stap van kind naar min of meer zelfstandig levend persoon.

De voorbije twee en een halve week heb ik thuis in België doorgebracht. Was zeer blij de kerstperiode met de familie door te kunnen brengen en de vrienden terug te zien. Want zoals ik de laatste tijd wel vaker heb gezegd, ben ik veel meer gaan inzien hoe fantastisch die vrienden thuis zijn – zij die zich aangesproken voelen mogen dat zeker persoonlijk nemen – en hoe verschillend van de meeste oppervlakkige contacten hier op Erasmus.

Ik klink nu misschien even negatief over mijn 'ervaring', maar eigenlijk ben ik dat in het geheel niet. Hoewel de examens voor de deur staan, ben ik blij hier terug te zijn. Daarnet werd ik helemaal vrolijk toen ik door de straten liep waarin ik me ondertussen echt thuis voel en waar het ook even lente leek. Pro's en contra's dus, dat geldt zowel voor thuis als voor hier. Een constante is tot slot dat er als student af en toe gestudeerd moet worden, dus dat ga ik nu en in de komende weken doen om zo hopelijk ook het academische deel van mijn Erasmus positief te ervaren.

De tiende blogdag

Ik heb net een fantastisch boek uitgelezen: Mala gente que camina van Benjamín Prado. Een echte aanrader, maar enkel voor wie van jullie Spaans kan lezen want heb net even gezocht en denk niet dat het vertaald is. Het boek was verplichte lectuur voor 'Historia de España desde 1939' en dat duidt meteen op mijn belangrijkste bezigheid op dit moment: lezen voor school. Ik zeg wel belangrijkste, maar natuurlijk wordt ze afgewisseld met andere activiteiten zoals kerstshopping gisteren en een tof feestje 's avonds. Het is tenslotte nog geen blok. Die bestaat hier trouwens überhaupt niet: vanaf woensdag heb ik kerstvakantie – dan vertrek ik ook naar huis – maar van 10 tot en met 21 januari is er weer les en mijn eerste examen volgt dan op 26 januari. Examens lijken mij hier voor sommige vakken ook wat 'relatiever', waarmee ik bedoel veel lezen, maar minder echt blokken. Voor Cultura Maya en Cultura Inca zal dat echter niet het geval zijn. Slecht gekozen vakken, maar ja dat wist ik eind september nog niet...

Ondertussen hoor en zie ik op het internet heel wat over overvloedige sneeuwval in België. Een heel contrast met hier: vorig weekend in Valencia picknick in t-shirt. Temperaturen veranderen hier trouwens veel sneller, want door de week was dan weer blauwe hemel maar zeer koud en nu is het grijs, maar niet koud. Nu terug naar Valencia, want ook de rest van mijn bezoek daaraan was positief. Met Jolien heel haar stad afgewandeld en gefietst – wat een zalig verschil met het totaal 'ondoorfietsbare' Madrid – de zee gezien, een toren beklommen en (overwegend Vlaamse) feestjes gevierd. Valencia is echt een zeer aangename en mooie stad, weer een aanrader voor wie zich de Spaanse cultuur wat eigen wil maken. En dat ga ik nu ook doen met de Madrileense geschiedenis: terug naar de boeken. Tot zeer binnenkort en in levende lijve!

Ziek

Bestekes,

ik heb vandaag zeer veel tijd om jullie te schrijven, want ga waarschijnlijk de zetel en mijn bed niet veel uitkomen. Ik ben namelijk voor de eerste keer in zo'n zes jaar tijd ziek. En dat net tijdens een lang weekend met bezoek. Eergisteren voelde ik mij al een beetje slecht en sinds gisteren liggen mijn maag en darmen volledig overhoop. Op dit moment gaat het wanneer ik stilzit of -lig, maar bij de minste beweging wordt ik misselijk. Jolien en Fanny – mijn bezoek uit Valencia – zijn dus gisteren alleen uitgeweest en gaan vandaag hoogstwaarschijnlijk alleen shoppen. Fantastische stadsgids ben ik. Heb wel nog goede hoop, want Guia van hier op kot heeft het virus ook gehad en bij haar was het snel over.

Natuurlijk is er ook leuker nieuws dan mijn ziekte. Vorig weekend is Dries Nina en mij komen bezoeken vanuit Zaragoza. Weer een tof weekend met een bezoek aan alle tofste plekjes van de stad dus. Volgend weekend dan weer ga ik zeer waarschijnlijk naar Valencia om die uitwisseling te vervolledigen. Verder kijk ik er echt al naar uit even terug in België te zijn en de familie en de vrienden van altijd te zien. Ondertussen houdt het schoolwerk mij hier nog steeds goed bezig: begonnen aan de twee taken die ik dit semester moet maken – waarvan één een groepswerk en belachelijk weinig is – en nog steeds veel aan het lezen.

Zo, dat was het weer voor vandaag, maar hieronder vinden jullie wel nog een overzicht van mijn 'erasmuservaring' tot nu toe onder de vorm van een artikel voor Hermes, het kringblad van Historia (de kring van geschiedenisstudenten van Leuven). Tot binnenkort!