Zaragoza, waar de winter wel komt...

Ik zou eigenlijk moeten lezen over 'El franquismo', maar heb even meer zin om jullie te schrijven. Jaja, wie ervan overtuigd is dat je tijdens een jaar op Erasmus in Spanje voor school geen poot moet verzetten, heeft het mis: hier tonnen - voor zover die leesbaar zijn - meer te lezen dan in Leuven. Na de uitleg vandaag over een taak voor 'Historia de Madrid en la edad contemporanea' heb ik helemaal de indruk dat dit een zwaar semester wordt. Twee zaken echter om dat te relativeren: van vrijdag t.e.m. maandag in Zaragoza geweest en dus nu wat in te halen; mijn programmavoorstel is goedgekeurd en het ziet ernaar uit dat het tweede semester een stuk minder beladen zal zijn (op school-vlak althans). Bovendien interesseren de meeste vakken mij echt wel en het 'Historia de España desde 1939' waarvoor ik daarnet aan het lezen was zeker.

Over naar iets lichtere en allerminst studiegerelateerde zaken: een weekendje Zaragoza. Vrijdagavond om 18u30 stapten Nina en ik op de bus. Of eerder zij iets vroeger en ik iets later. Ik zat namelijk al een uur te wachten in het station, maar blijkbaar aan het perron net naast het onze. Ik zag natuurlijk niet dat onze bus er al lang stond en besloot dus om 18u15 nog koffiekoeken te gaan halen, waardoor ik de bus bijna miste. Zo'n vier uur later stonden stomme Lex en redder Nina in Zaragoza. Het eerste wat opviel is dat het daar een pak kouder is: véél wind! We gingen onze spullen afzetten op het appartement van Dries (Boelens nvdr., Wie had dat ooit gedacht?) en begonnen aan een weekend vol feest, zon, wind, vermoeidheid, mooie pleinen en gebouwen, toffe mensen en vooral afgesloten door het meest prachtige – en lange – vuurwerk ooit gezien. Maandagavond dan in Madrid het bedje in om dinsdag fris weer naar de les te kunnen.

Dat bedje was trouwens het mijne, want na meer dan een week woon ik opnieuw in m'n eigen kamer. Het plafond is opnieuw bepleisterd en geschilderd. Na de les op dinsdag heb ik dan ook m'n beste beentje voorgezet om het hoognodige te doen: kuisen! Om op hetzelfde élan door te gaan zal ik me nu maar weer aan de hoognodige lectuur zetten.

Veel groetjes waar jullie ook zijn! Hopelijk is het daar even goed als hier!

Eindelijk

Hier mijn bericht van zaterdag 09/10/2010. Ik kon van dan tot nu niet posten...

Mijn eerste volledige lesweek zit er intussen op. Ik moet trouwens een weekje wachten vooraleer ik er nog zo eentje mag meemaken, want dit weekend wordt verlengd tot dinsdag. Alles valt ondertussen goed in z'n plooi: ik heb al m'n vakken gekozen – 22 uur les per week – en m'n programmavoorstel opgestuurd naar Leuven. Nu dus hopen dat het goedgekeurd wordt zodat m'n 'matricula' hier in orde komt en ik eindelijk een studentenkaart krijg die mij toegang zal geven tot de universiteitsbibliotheken en andere diensten. Ja, alles gaat hier een beetje trager.

Dat is trouwens ook het geval met mijn plafond. Ik had jullie beloofd dat het verhaal vervolgd zou worden, wel er is niets meer gebeurd. De huisbazin heeft overigens de twee voorbije dagen nog niet op mijn mails geantwoord. Ik zou haar eens moeten bellen... Feit is dat het allemaal niet zo'n probleem vormt, vermits hier tot 15 oktober een kamer vrij is, die ik dus nu heb ingepalmd. Even verhuisd binnen hetzelfde appartement :).

Wat wel zeer goed in orde komt zijn de feestjes hier. Maandag en dinsdag ben ik 's avonds thuisgebleven omdat de Maya's mij aan mijn boeken kluisterden, maar vanaf woensdag was er meer tijd voor ontspanning. Die avond eten in de 100 Montaditos: een 'cerveceria'-tapasbar waar alles op woensdag 1 euro kost :). Donderdag met Nina vijf minuten naar een Erasmusfeestje om een gratis drankje te innen en daarna geleid door een propper gaan schuilen voor de regen in een bar met gratis sangria. Het opstaan de volgende ochtend om acht uur voor de les was hard. Toch gisterenavond ook niet thuisgebleven: er was een ongelooflijk grote 'botellon' in de 'ciudad universitaria' om het academiejaar in te luiden. We waren daar zowat de enige Erasmussers, maar des te beter, want we hebben kennis gemaakt met leuke Spanjaarden (en een Brusselaar met Spaanse roots!). Met een van die leuke Spanjaarden zijn we nog naar het centrum getrokken waar de verjaardag van een vriend gevierd werd. Het is ongelofelijk hoeveel feestjes hier gewoon op straat doorgaan en hoe vreemd ze het hier vinden als je 'al' om 5 uur 's ochtends naar huis vertrekt.

Als gevolg van dat alles en van de regen – denk nu niet dat het hier steeds regent, het is nog maar de vierde dag in de hele maand die ik hier al heb doorgebracht, maar steeds het moment waarop ik jullie schrijf – heb ik er vandaag een zeer rustig dagje van gemaakt: een boekje over 'El Franquismo' gelezen, de was gedaan en gekuist. Zelfs in dat laatste kan je een cultuurverschil opmerken :). Men gebruikt hier geen dweilen maar zwabbers en geen stofzuigers maar borstels of swiffers (vaststelling op basis van eigen ondervinden en navraag bij andere studenten).

Ziezo, ik ben weer uitgeschreven voor vandaag. Denk dat ik maar eens een stapje buiten ga zetten of mij richting het – gratis – Prado begeef. Tot de volgende!

Een waterval in m'n kamer

Ik krijg zo de indruk dat 'water' een hoofdrol gaat spelen in deze blog. Ik begin namelijk reeds voor de tweede maal met een nieuwtje daarover. Deze keer komt het water niet uit de Madrileense lucht gevallen, maar uit mijn plafond. Toen ik daarnet wakker werd, hoorde ik iets druppen. Ik zette m'n licht aan en schrok me een bult: er liep - en loopt nu nog steeds - water uit het plafond en er was al een aanzienlijk stuk vloer goed nat. Ik heb geluk, want het water drupte (nog) niet op mijn bed, waarop kleren en pas nieuwe boeken lagen. Ik heb dan maar m'n bed zo veel mogelijk opzijgeschoven, heb een vod genomen, ben het water beginnen opnemen en heb potten onder de 'waterval' gezet. De volgende logische stap was naar de huisbazin te bellen, alleen nam die natuurlijk niet op, vermits ik enkel het telefoonnummer van haar kantoor had. Hier thuis sliep iedereen nog: het was 12u20, wat wil je. Heb dan maar besloten om eerst te ontbijten al hopend dat iemand zou opstaan.

De watervlek breidde zich echter verder uit zoals een molsgang in het witte plafond en dus werd de nood hoog genoeg om kotgenote Fatima wakker te maken en het GSM-nummer van de huisbazin te vragen. Heb haar dan gebeld - met de thuistelefoon, want m'n krediet is op :) - en tien minuten later stond hier al een klusjesman die ook in dit appartementsgebouw woont. Hij vertelde me dat iemand hierboven een kraan had laten opstaan en dat dat de oorzaak van de waterval was. Het zal wel aan mijn Spaans liggen, maar ik snap niet zo goed waarom water dat hierboven overloopt door mijn plafond komt druppen. De kraan had hij al dichtgedraaid en dus moeten we nu enkel wachten tot het water stopt met druppen. Het is bijna zover.

Heb ondertussen zo veel mogelijk droge dingen in de kamer die hier net is vrijgekomen gelegd en de natte dingen opgehangen of in de was gestoken en ben jullie beginnen schrijven over dit grappige voorval. Nu ga ik daarmee ophouden omdat ik natuurlijk niet weet wat er verder te gebeuren staat en omdat ik nog veel moet lezen over de cultuur van de Maya's. Reeds twee boeken tegen woensdag (waarvan ik er overigens een nog niet heb omdat het niet in voorraad was in de winkel).

Wordt vervolgd...